۱۳۸۷ شهریور ۹, شنبه

پيامبر اسلام و گفتمان جامعه ی مدنی


هنگام جنگی كه می خواستند با روميان براه اندازند، به حضرت خبر رسيد كه جمعی در خانه شويلم يهودی اجتماع میكنند و عليه اين جنگ مشورت دارند،
طلحه را با عده ای مأمور كرد.
آنها آن خانه را محاصره كرده آتش زدند، فقط يك نفر توانست فرار كند كه او هم پايش شكست.
٢٣ سال، علی دشتی، ص ٤٠٠

برخی روشنفكران مذهبی تلاش می كنند با خوانش متفاوت دين، چهره ای از آن ارائه دهند كه با المانهای دنيای مدرن سازگار باشد. نمونه ی آن: "مردم سالاری دينی" (بقول كيوسك "دموكراسی دينی، پيتزای قورمه سبزی")

برای لحظه ای صحنه ی بالا را در ذهن خود مجسم كنيد. گروه حاكم موافق جنگی است. گروهی ديگر نظری متفاوت دارد و با جنگ مخالف. اين اقليت بدون آنكه دست به اقدام مسلحانه يا قهرآميز بزند، در منزل و در يك حريم خصوصی درباره ی آن
مشورت می كند. بدستور پيامبر اين خانه را محاصره كرده، ساكنان آن را زنده زنده در آتش می سوزانند. بعد هم پيامبر طبق معمول فی البداهه يك آيه از توی جيب مبارك درآورده می گويد: "گفتند در گرما بجنگ نرويد به آنها بگو آتش دوزخ بسی سوزان تر است" (آيه ٨١، سوره توبه)